در عرش بپاشند اگر بوی تنت را
ترسم بربایند ملائک بدنت را
میخانه بپیچندبر این ارض و سماوات
یک دم بگشایند کمی از دهنت را
برچشم سیاه تو اگر راه بیابند
ترکش ننمایند؛ بهشت عدنت را
در حلقه و سرحلقه شدی تا که دمادم
افزوده کنی دامنه ی انجمنت را
از روز ازل حک شده برپهنه ی سینه
برگنبد دوار صدای سخنت را
حالا علی و فاطمه یادت که می افتند
هر روز ببوسند شبیهت حسنت را
هدی طبری
محمدعلی رضاپور
بسم الله الرحمن الر حیم
غزلی به نام " صدر تماشاییان " :
بالابلند ! صدر تماشاییان! رضا! ای بارگاهتان غزل بی کران! رضا!
من آمدم برای سلامی،نه حاجتی تابشنوم جواب تو شیرین زبان!رضا!
مانند مِه –که قاصدکِ عاشقانه هاست درسیرِباغِ عشقِ تو ام بی امان رضا!
در ازدحامِ این همه دل-دل-دلِ پُراشک بااین که گم شدم،شدم این سان روان رضا!
باران گرفت و قطره ی ذوبِ تغزل ام دلخوش که بوسه ام به لبِ آسمان رضا!
"گل-گل،گلاب"و نور و صفا می پراکنی قدسی حریم!عشقِ بلندآستان! رضا!
دل،"عشق"رابه نام تو تفسیرمی کند برآن ،رضاشده که رضایی برآن،رضا!
این بیتِ "هشت"، خانه ی امن رضای ماست
آقا ! سلام ، آمدم ای مهربان ! رضا !
محمدعلی رضاپور
