۲۷ اسفند ۹۲ ، ۱۵:۳۷
مهدی مهدی زاده
لحن بابا بود لحن گفت و گوی فاطمه
با محمد مو نمی زد خلق وخوی فاطمه
در عبادت،در اطاعت،در نجابت بی نظیر
آب می شوید خودش را در وضوی فاطمه
ماه، ماتِ هیبت خورشیدگونش می شود
می نشیند با خجالت روبروی فاطمه
مردم عالم همه در آرزوی جنت اند
جنت امّا بی گمان در آرزوی فاطمه!
اهل کوفه نیستیم وما غلام حیدریم
تا نیابد بغض راهی تا گلوی فاطمه...
شیعه ایم و دایمأ مستِ سبوی مرتضی
شیعه ایم و دایمأ مستِ سبوی فاطمه
می رسد از راه روزی قایم آل علی
کوچه ها میگیرد از نو باز بوی فاطمه
راهیِ میخانه ی عشقیم،
مقصد دور نیست:
کوچه ی احساس ـ نبش ِنور ـ کوی فاطمه
